Nu, na een maand op Horta, wordt het tijd om verder te trekken. De bulk aan zomerse overstekers uit het westen is inmiddels gearriveerd en sommige zijn al weer verder getrokken. Toch is het nog erg druk in de haven, want er zijn nog niet echt zekere weersituaties langs gekomen, om de oversteek naar Europa in enig comfort te maken. Er komen dus wel schepen bij, maar er gaan er maar weinig af. Het bespreken van het weer is dagelijkse kadepraat en iedereen hoopt op meteozekerheid en ruimwindse koersen. Die stabiele zomer wil maar niet op gang komen. Hier is alles weliswaar prima maar het vooruitzicht van herfstachtig zomerweer in West-Europa houdt velen hier in de archipel vast. Misschien ook omdat de oversteek vanuit de Caribbean dit jaar overwegend makkelijk is geweest. In tegenstelling tot tien jaar geleden komen er weinig beschadigde boten binnen, afgezien van een enkeling met motorpech en sommige met vooral onweerschrik. Destijds telde ik in de maanden dat wij op Faial verbleven 18 gebroken masten en veel andere schades zoals ingedrukte patrijspoorten en buiskappen. Nu nog geen enkele.

Dafne is inmiddels in Nederland om haar zaken aldaar waar te nemen en de andere kinderen van moederlijke aandacht te voorzien. Over enkele weken voegt zij zich weer bij ons om de terugreis mee te maken. Jelle en ik houden ons intussen bezig met de dagelijkse schooltaken, gewone kleine dingen van het leven en meer van dergelijke vanzelfsprekendheden. Dat leven is hier goed; lekker weer, fijne mensen en goed eten en drinken. We hebben onze dagelijkse routines ontwikkeld zoals uitgebreid lunchen, bootklusjes doen – met wisselend succes weliswaar-, naar de bibliotheek voor snel internet en later op de dag, naar de Club Naval voor bier en appelsap. Jelle heeft bovendien dagelijks zijn Pastel Nata nodig, een plaatselijke zoete lekkernij. Om de paar dagen verplichten wij onszelf wel tot een stevige wandeling, om iets van conditie vast te houden. De wasmachine draait sinds Dafne’s vertrek een stuk minder frequent – onze huishoudelijke ambities zullen wat lager liggen dan de hare, al is de boot wel altijd netjes opgeruimd en de afwas gedaan. De muurschildering is klaar en Jelle heeft na enkele dagen spelen met nieuwe kinderen in de haven, van Belgische, Australische en Amerikaanse origine, ook dat wel weer gehad en wil graag naar een volgende bestemming.

Volgende stop: Pico, porto Madalena. Slechts 5 mijl hier vandaan – we houden deze oefening dus simpel – al is het een echte oceaanoversteek. Eenmaal aangekomen gaan we op zoek naar het geheim van Pico.